Yasmin Verschure

Daar waar zij gaat, wil iedereen met haar knuffelen. Als zelf benoemd ambassadeur van de liefde doet Yasmin niets anders dan warmte en licht verspreiden en daar hebben we met z’n allen veel behoefte aan. Het bewustzijnswerk, zoals Yasmin het noemt, is de roeping die zij vond op een grillig levenspad. Ze slaat zich er doorheen met overgave, vertrouwen en dankbaarheid en kiest ervoor zoveel mogelijk van wat zij heeft te delen met de mensen om zich heen.

Foto van Yasmin Verschure

Yasmin: “Schop gerust alle heilige huisjes om, maar dan ín jezelf.”

Yasmin werd geboren in een arbeidersgezin met weinig liefde, weinig warmte en weinig ruimte om zich te ontwikkelen. Het was een omgeving die Yasmin opzadelde met een ernstig minderwaardigheidscomplex en hoewel ze al jong de ellende van het (stief)ouderlijk huis ontvluchtte, duurde het nog lang voordat ze haar capaciteiten en talenten leerde omarmen.

“Ik dacht dat ik het helemaal niet kon, maar ik heb het gedaan en het was een fantastische tijd.”

Welzijnswerk

Met vallen en opstaan – geen vooropleiding en al jong moeder van twee kinderen – wist Yasmin haar weg te vinden in de gezondheidszorg, specifiek het welzijnswerk. “Het was welzijnswerker Aad, een van mijn eerste ‘engelen’, die me op het juiste spoor zette toen hij me aanspoorde om een vrouwengroep op te starten. Nog steeds geplaagd door mijn minderwaardigheidscomplex dacht ik dat ik dat helemaal niet kon, maar ik heb het gedaan en het was een fantastische tijd. Maar net toen ik me iemand begon te voelen, hield het op. Wat ik deed werd opeens een formele baan en ik had niet de juiste diploma’s, dus het was einde oefening.”

Alsnog studeren

Het motiveerde haar om recht te zetten wat ze in haar jeugd niet had kunnen doen doordat ze op haar veertiende al moest werken: ze ging studeren. Ondanks de drukte van een gezin met twee kinderen zette Yasmin stap na stap: de mavo, de havo en uiteindelijk de sociale academie. “Toen ik daar vanaf kwam, nam ik een baan in de gezinszorg zodat ik op eigen benen kon staan. Ook ging ik cursussen geven in het vrouwenwerk. Ik had mijn roeping gevonden en stroomde als een tierelier.”

Arbeidsongeschikt

Het was in die tijd dat Yasmin de eerste Internationale Vrouwendag organiseerde. Maar haar gezondheid maakte Yasmin het werken onmogelijk. “Op dit punt van mijn leven diende zich weer een ‘engel’ aan: collega en psychiater Bart. Gevoed door mijn bewijsdrang bleef ik knokken, maar hij liet me inzien dat de WAO juist alle ruimte zou bieden om te doen wat ik te doen had. Al had ik er toen geen flauw idee van wat dat zou gaan inhouden.”

“Ik sloot Kenia en de mensen daar in mijn hart en ging actief aan de slag om hen een helpende hand te bieden.”

Impulsen volgen: op reis

Foto van Yasmin Verschure bij een vrouwengroep in Kenia.

Yasmin (l) bij een vrouwengroep in Kenia.

Het maakte voor Yasmin de weg vrij om gehoor te geven aan de impulsen die zich aandienden. Zo reisde ze naar India, waar ze kennismaakte met reiki en uiteindelijk zelf reikimeester werd. Later volgde Curaçao. Haar reikiwerk vormde het begin van een serie spirituele boeken die ze schreef. Hoewel de verleiding groot was om op Curaçao te blijven – men bood aan er een spiritueel centrum voor haar te bouwen – reisde Yasmin terug naar Nederland, waar ze vervolgens haar rugzak pakte om de wereld rond te gaan reizen.

“Ik sloot het land en de mensen in mijn hart en ging actief aan de slag om hen een helpende hand te bieden.”

Kenia

Jaren van ‘wonderen’ volgden, waarna ze wederom werd teruggeworpen op zichzelf. In deze periode scheidde ze en vond ze een eigen plekje in het zuiden van het land, waar zij begon aan haar helingsproces. Hierna ging zij weer op reis en kwam zij in Kenia terecht. “Ik sloot het land en de mensen in mijn hart en ging actief aan de slag om een helpende hand te bieden bij het invullen van hun eerste levensbehoeften.” Sindsdien reist Yasmin van tijd tot tijd op en neer naar het Oost-Afrikaanse land om de mensen er te ondersteunen.

“Het heeft geen zin om iets anders proberen te zijn dan je bent.”

Uiterlijke titels verbrand

Sinds ze haar rugzak pakte, voelt Yasmin zich bevrijd. “Ik heb alle uiterlijke titels, waar ik zo hard voor werkte, letterlijk verbrand. Vanaf dat moment had ik niets méér dan mijzelf.” En zoals Yasmin het ziet, is dat de enige optie die je hebt. “Het heeft geen zin om iets anders proberen te zijn dan je bent. Dan ben je een roos, maar wil je een tulp zijn omdat het je een bepaalde identiteit geeft. Alle energie die je erin stopt om een tulp te zijn, zorgt dat de roos die je werkelijk bent zijn bloei verliest. Uiteindelijk heb je niets.”

Niets is zeker

Zekerheid is nog zo’n thema waar we ons volgens Yasmin veel te druk over maken. “Westerse mensen hebben de neiging zich te identificeren met hun materiële zijn. Het geeft een gevoel van zekerheid als je kunt zeggen ‘dat huis en die auto zijn van mij’, of ‘zolang ik mijn waardevaste pensioen heb, zit ik goed’. Maar dat is onzin. Er is geen enkele zekerheid, het leven is één bonk onzekerheid. Kijk naar de mensen in Kenia. Zij hebben geen toekomst, zij kennen alleen het nu. En hoewel het daar schrijnender is dan hier, beleven ze veel meer vreugde dan wij. Werkelijk: niets, maar dan ook niets is zeker. Alles kan morgen voorbij zijn. Zolang je je dát realiseert, groeit je innerlijke zekerheid. Dat is het proces van overgave en dáár kun je altijd op terugvallen.”

“Wat hielp, was dat ik verkoos om die pijn weliswaar te hebben, maar om hem niet te worden.”

Heilige huisjes

Met haar levenshouding is Yasmin een voorbeeld en inspiratiebron voor velen. Ze praat er echter bescheiden over. “Mensen denken vaak dat ik zo ‘verlicht’ geboren ben, maar ik ben door hellen van pijn en lijden gegaan. Wat hielp, was dat ik verkoos om die pijn weliswaar te hebben, maar om hem niet te worden. Je kunt het leven niet manipuleren, het is niet maakbaar. Het gaat erom hoe je omgaat met hetgeen jou overkomt. Mensen kijken altijd naar de wereld buiten henzelf als er iets moet veranderen, maar daar heb ik geen boodschap aan. Ik zeg: Schop gerust alle heilige huisjes om, maar dan ín jezelf. Heb de moed om te leven, pak de kansen die zich aandienen. En vooral: wees dankbaar en nederig dat je mag doen wat je hier te doen hebt.”

Meer weten over Yasmin, haar boeken en haar welzijnswerk in Kenia? Kijk op www.yasminverschure.nl >

Help je mee?

Wil je helpen? Like dan de pagina van 365 Mooie Mensen op Facebook. Op deze manier komen meer mensen met het inspirerende verhaal van Yasmin in contact. En het helpt mij om nieuwe Mooie Mensen te vinden voor meer van dit soort prachtige interviews. Op naar de 365!

Geplaatst in Interviews en getagd met .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.