Koen Jurgens

Als je teveel van jezelf weggeeft, wordt het moeilijk om jezelf te blijven. Dat is zo’n beetje de les die Koen (49) leerde toen zijn midlifecrisis zich aandiende. Het was een honger naar erkenning die hem tot dat moment in beweging had gehouden. Inmiddels weet hij dat hij die erkenning vooral aan zichzelf moet geven. ‘Ik heb gemerkt dat waardering hebben voor mijzelf me in staat stelt ook de mensen om mij heen zich meer gewaardeerd te laten voelen.’

Koen: “In mijn midlifecrisis zag ik alles wegvallen en zakte de bodem onder mijn voeten weg.”

In 2012 liep zo’n beetje alles mis wat Koen tot dan toe had opgebouwd. De relatie met zijn vriendin liep op de klippen, de moeder van zijn zoon startte een rechtszaak over de omgangsregeling en de opdrachtenstroom voor zijn werk als re-integratiebegeleider begon op te drogen, waardoor ook zijn inkomsten terugliepen.

 

“Veranderingen zijn altijd een deel van mijn leven geweest, maar dit was niet vol te houden.”

Breekmoment

De ontwikkelingen overspoelden hem compleet. “Veranderingen zijn altijd een deel van mijn leven geweest, maar dit was niet vol te houden. Er gebeurde teveel op teveel verschillende fronten; het was echt een breekmoment. Ik besloot een stap terug te doen en eens te kijken wat er allemaal aan de hand was. Dankzij vrienden kon ik een tijd op Lesbos verblijven, dus nog diezelfde maand zegde ik de huur van mijn woning in Groningen op en vertrok ik.”

Zelfonderzoek

Hij zat een maand op het Griekse eiland, met geen ander gezelschap dan zichzelf. Een prima uitgangspunt voor zelfonderzoek. “Ik stelde vast dat ik last had van burn-outverschijnselen. Ik was helemaal door mijn energie heen en had totaal geen controle meer over hoe ik me voelde. Dat was een vreemde situatie; alsof die gevoelens een onderdeel van mijzelf waren, maar toch ook weer niet. Alles kwam in die tijd ook heel hard binnen en ik slingerde van het ene uiterste naar het andere uiterste. Ik merkte dat ik dezelfde persoon innig kon liefhebben en tegelijkertijd intens kon haten. Dat was heel onwerkelijk. Nu weet ik dat ik in aanloop naar die periode een emotionele pijngrens heb overschreden, dat wat ik meemaakte niet echt van mijzelf was. Ik wist totaal niet meer te plaatsen waar het allemaal over ging en waar het vandaan kwam.”

 

“Ervaringen uit mijn vroegste jeugd droegen eraan bij dat ik op 47-jarige leeftijd vastliep.”

Terug in de tijd

Gezeten op het terras bij zijn onderkomen op Lesbos ontdekte Koen langzamerhand dat ervaringen uit zijn vroegste jeugd hadden bijgedragen aan het feit dat hij op 47-jarige leeftijd was vastgelopen. “Ik stelde vast dat ik teveel van mezelf in anderen stopte en dat ik helemaal verzand was geraakt in dat pleasegedrag. Ik kon dat herleiden tot mijn vroege jeugd. Mijn vader en moeder hadden een winkel en waren daar heel druk mee. Ik bracht veel tijd bij mijn opa en oma door en zag mijn vader vaak alleen op zondagmiddag. Terwijl ik als klein kind natuurlijk dolgraag wilde dat mijn ouders mij zagen staan.”

Huisje-boompje-beestje

Die strijd om erkenning tekende de stappen die hij in zijn latere leven zette. “Ik probeerde iets te zijn dat in de maatschappelijke context logisch was. Ik wilde succesvol zijn, in mijn werk uitblinken, een goede partner zijn, een eigen huis hebben. Al die standaard dingen van huisje-boompje-beestje, daar wilde ik in slagen. Ik wilde hiermee aan mijn ouders laten zien: ‘Kijk, ik ben er!’ En het werkte, want als ik dan een leuke relatie had of mijn werk ging goed, kréég ik die erkenning ook. Waardoor ik dacht: Het is er, het klopt. Maar in mijn midlifecrisis zag ik alles wegvallen en zakte de bodem onder mijn voeten weg. Ik wist niet meer wat werkelijk was en wat niet.”

 

“Ik heb doorgekregen dat als je teveel van jezelf weggeeft, je aan jezelf voorbijloopt.”

Eten en bewegen

Tijdens zijn verblijf op Lesbos en in de maanden die volgden begon Koen zichzelf terug te vinden. “Het kostte me veel moeite, vooral om contact te maken met die heftige gevoelens, maar het proces is daar echt op gang gekomen. Ik heb doorgekregen dat als je teveel van jezelf weggeeft, je aan jezelf voorbijloopt. Het was een lastige draai om te maken, maar inmiddels kan ik tegen mezelf zeggen: Ik mag goed voor mezelf zorgen, zowel fysiek als geestelijk. Ik ben bijvoorbeeld meer gaan bewegen en minder gaan eten. Gezonder en duurzamer ook.”

Mannendingen

Qua werk was het wel even zoeken naar een nieuw evenwicht, maar bijzonder genoeg was het de bouw van een schuur in zijn volkstuin die hem het nodige inzicht gaf. “Dat deed ik met een aantal vrienden en het project ontwikkelde zich heel organisch. Ieder deed waar hij goed in was en ik ontdekte dat ik óók goed in dingen was. Dat klussen en bouwen, die basale mannendingen, hebben me bij mezelf teruggebracht. Ik maakte daar weer contact met mijn eigen authenticiteit, mijn eigen leiderschap. Daar zet ik nu ook vanuit mijn professie op in bij het begeleiden van mensen en bedrijven naar zelfstandig ondernemerschap of bij een transitie: zelfvertrouwen en waardering voor jezelf als basis voor wat je onderneemt.”

 

“Ik had me aan te passen.”

Trendbreuk

Goed zorgen voor jezelf en handelen vanuit je authenticiteit, het was nogal een trendbreuk met wat Koen vroeger kreeg ingeprent. “Ik wist niet beter dan dat je vooral goed moest zijn voor anderen, dat je voor de lieve vrede dingen met de mantel der liefde moest afdekken. De gemeenschap waarin wij leefden speelde daar een belangrijke rol in. Er werd heel nauwlettend gekeken naar wat ik buiten de deur deed. Ik moest rekening houden met de beeldvorming van de klanten in de winkel en van de mensen in de straat. Ik had me aan te passen.”

Diepgewortelde zelfontkenning

Wat achtenswaardig leek, leidde echter tot een diepgewortelde zelfontkenning. “En die is in 2012 dus tot een explosie gekomen. Ik trok het deksel van de beerput en het kwam allemaal los. Dat was een hele emotionele periode waarin ik soms heftig tegen maatschappelijke dingen aan liep te schoppen, maar waarin ik alles uiteindelijk een plek wist te geven. Daardoor kon ik beter bij mezelf komen en steeds duidelijker mijn grenzen aangeven. Ik ontdekte wat ik niet wilde en wat ik wel wilde en vanuit die kracht ontdekte ik waar ik echt voor sta.”

 

“Ik spreek nu uit hoe het werkelijk voor mij is, ongeacht hoe dit op de ander overkomt.”

Eigenwaarde

Voor de behoefte aan erkenning van anderen heeft Koen eigenwaarde in de plaats gezet. “Ik spreek nu uit hoe het werkelijk voor mij is, ongeacht hoe dit op de ander overkomt. Ik laat die ander in zijn waarde, maar ben eerlijk en oprecht. Dat blijft spannend voor me, want het gaat over mezelf laten zien met al mijn gevoelens en emoties en wat daar verder bij zit. Maar ik heb geleerd dat ik ook die onzekerheid er mag laten zijn. En ik kom steeds meer mensen tegen die dat prima vinden, die tegen mij zeggen: ‘Wat mooi dat je dat laat zien.’

Loslaten

Bovenal heeft Koen geleerd dat goede dingen gebeuren als je zaken los weet te laten. “Voorheen probeerde ik mijn leven steeds weer naar mijn hand te zetten, maar twee jaar geleden heb ik alles achter me gelaten zonder dat ik wist wat er voor me lag. Ik ontdekte dat ik ondanks alle beproevingen vertrouwen had in mezelf. In de mensen om mij heen. In de wereld als geheel. Ik leerde dat wat je nodig hebt er voor je is en dat het naar je toekomt zoals het bedoeld is om te komen. Ik heb ontdekt dat ik op die manier hele mooie dingen kan laten ontstaan. Ik weet niet hoe, maar het gebeurt, elke keer weer. Dat spanningsveld is heel leuk en heeft mijn leven een hele nieuwe, avontuurlijke dimensie gegeven.”

Meer weten over Koen en zijn werk? Neem een kijkje op Xandoe-tartan.com >

Help je mee?

Wil je helpen? Like dan de pagina van 365 Mooie Mensen op Facebook. Op deze manier komen meer mensen met het inspirerende verhaal van Koen in contact. En het helpt mij om nieuwe Mooie Mensen te vinden voor meer van dit soort prachtige interviews. Op naar de 365!